Pengikut

Sabtu, 29 November 2008

Dia dihatiku 2

EL
“amboi cik kak kita ni awal balik”perli Aiza

“amacam, best tak keluar dengan Daniel?”tanya Diana setibanya aku dimuka pintu

“ok la”kataku. Aku hanya senyum sahaja.

“kau ni kan. Cepat la gi tau kat kami”kata Aiza pula. Mungkin geram denganku kerana mempermainkan mereka

“macam aku kata tadi ok. Sudah la aku nak tidur. Bye”aku terus masuk bilik. Aku terus baring
atas katil. Daniel tu baik gak, tapi dia tu nakal la. Aduhai saleha la aku ni, aku rasa dah jatuh cinta kat Daniel. adus si. Kalau si Daniel tau yang aku cinta kat dia. Malunya aku. Ah biar la. Tidur dulu la.( ‘_‘ )



DANIEL

“Ku rasa gembira dalam hati,
Kerana sudah dapat perkenalan,
Dengan dia...,
Terasa teruja melihat dia pada malam ini,
Masihkah kau ingat pada kejadian tempoh hari..”

“amboi cik abang kita gembira nampat”perli Akmal padaku

“siap nyanyi ikut rentak lagu putar beb. Tapi best gak lirik yang Daniel buat tu”perli dan puji
Razif padaku.

“terima kasih kerana puji dan perli saya, wahai sahabatku”kataku sambil tersenyum

“sama-sama. Kau tak nak cerita ker”tanya Akmal

“kau nak aku cerita apa?”tanyaku pura-pura tak tahu

“kau bagi tau la kat kami apa dah jadi semalam?”soal Akmal

“malas la aku nak cerita pada korang. Lagipun kami pergi makan jer. Lapas tu balik”

“takkan pergi makan jer kot. Kau balik semalam dah la pukul 2 pagi macam la kami tak tau”Kata Razif

“betul kami makan jer, lepas tu aku hantar dia balik. Aku pula pergi ronda-ronda. Takkan tu pun
salah”terangku

“memang la tak salah. tapi kalau la aku jadi El aku akan bosan dengan kau la”Kata Akmal

“amboi sedapnya bahasa kau. Kau fikir kami makan jer ker. Kami sembang tukar-tukar cerita
ada la dekat 4 jam”

“lama nya. Korang sembang apa?” tanya Razif ingin tahu.

“ada la. Korang ni kalut la. Sudah la aku nak gi kelas dah ni. Korang tak pergi ker?”

“pergi la. Jom la”ajak Razif

4 tahun kemudian

DANIEL

“korang ada dengar cerita EL tak?”tanya ku pada Razif, Akmal

“tak ada”kata Akmal

“lepas kita tamat jer dia terus hilangkan. Kau rasa dia, dia ada masalah ker?”tanya Akmal

“aku tak tahu la. Diana ngan Aiza tak cerita ke tentang El kat korang?”soalku ingin tahu

“tak ada”kata Akmal dan Razif serentak.

“Diana ada juga tanya aku sama ada kau tahu tak tentang El”kata Razif

“macam mana aku nak cari dia?”soalku

“aku pun tak tahu la. Kami tau kau betul-betul cinta dekat dia. Kalau korang ada jodoh korang
akan jumpa”kata Razif

“korang tak apa la dah kawin dengan orang yang korang cinta. Tapi aku?. Aku betul-betul
menyesal tak bagitahu dekat El yang aku cinta pada dia”

“sabar la. Sudah la. Macam Razif kata tadi kalau korang ada jodoh, korang akan jumpa”pujuk
Akmal pula.

“aku lupa pula nak gi tau korang. Malam ni korang datang tau. Diana masak speciel malam ni”kata Razif

“makan besar la malam ni”kataku

“kau ajak Aiza sekali tau”

“kau ingat aku tak nak bawa dia ker. Mesti la aku bawa”

DANIEL


“masuk la Daniel. tinggal kau jer yang tinggal”kata Razif

“sorry la aku lambat”

“tak apa”

“jom kita makan”ajak Diana

“kau apa khabar Daniel”tanya Aiza

“sihat”

“kat luar ajer tapi dalam hati dia tak sihat”kata Akmal

“kenapa pulak?”tanya Diana

“tak ada apa-apa la”

Beberapa hari kemudian

DANIEL

Dahaga la pulak. Aku singgah di sebuah kafe. Ramai juga. Selamat la ada meja kosong.

“nak pesan apa Encik”tanya pelayan

“bagi saya jus oren dan bagi nasi lemak”pelayan itu terus pergi. Menarik juga kafe ni. Nak kata
kafe tak juga nak kata restoren tak juga. Aku ambil majalah diatas meja laluku baca.

“maaf ya terlambat"kata satu suara yang amat-amat aku rindu. Aku meletak majalah yang aku
baca tadi diatas meja. Ternyata dia terkejut “Daniel?”

“yup. Duduk la”pelawaku dan dia segera duduk.

“kau apa khabar Daniel?”

“baik. Kau?”

“macam kau. So apa cerita?”tanya dia padaku

“sepatutnya aku yang tanya pada kau El. kau hilang kemana EL?. Tipa-tipa jer tak ada cerita?”

“aku tak hilang kemanapun. tiga tahun lepas aku telefon bimbit aku hilang. Berapa hari
kemudian aku kemalangan dan hilang ingatan. Setahun lebih baru aku ingat balik. Aku ada cari
korang. Tapi tak jumpa”

“ye ker. Tapi kenapa kami tak tahu?”

“mak ngan ayah aku tak tahu sangat aku berkawan ngan siapa. Yang mereka tahu aku rapat
ngan Diana dan Aiza. Diana dan Aiza aku tak pernah bawa diorang balik kekampung atau bagi
alamat rumah aku kat diorang dan aku tak bagi nombor telefon diorang kat mak ngan ayah aku.
So mak ngan ayah aku tak tahu la nak hubungi Diana atau Aiza macam mana”

“kesian kat kau”

“apa cerita diorang?”

“diorang dah kawin dah”

“Razif ngan Diana dan Akmal ngan Aiza?”

“yup”

“kau pula nagn sapa?”

“aku tak kawin lagi and tak ada makwe lagi”

“takkan tak ada. Kau ni nak kata nak kata kacak memang la kacak. Kaya pula tu. Takkan tak
ada?”

“betul aku tak ada. Kau tanya aku, yang kau tu ngan sapa?”

“aku dengan jejaka idaman aku la”kata El sambil tersenyum. Pedihnya hatiku.

“taniah”

“kau ingat aku dah kawin ker Daniel?”

“yup”

“kau ni memang ngok la. Aku tipu kau la.”

“maksud kau kau masih tak ada lagi pakwe la?”

“yup”

“kau ni asyik bersembang ngan aku jer. Nanti bos kau marah pulak”

“aku la bosnya”

“kau ker bos kafe ni. Aku ingat kau hanya pelayan jer”gurauku

“amboi cantiknya bahasa”

“aku tak sangka la El, kau boleh tengok kata aku tadi. Padahal aku tak tulis pun”

“kau ni memang tak berubah langsung perangai kau ni”

“biasa la. Aku...”

“kau free sekarang?”

“apasal?”

“kita pergi rumah Diana nak tak. mesti Diana dan Aiza rindu kau”

“ok juga tu. Sekejap ya aku gi tahu pekerja aku”

EL

“selamat la, kau selamat”kata Diana setelah dengar sebab aku menghilang.

“ya la. Aku dengan Diana rindu kat kau tahu tak”kata Aiza. Aku dan Daniel pergi kerumah Diana
sesampai sahaja dirumah Diana didapati Akmal dan Aiza juga ada.

“aku pun rindu kat korang”kami bersembang hinggalah ke malam

0 ulasan:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...